Η Ομοσπονδία Οικοδόμων & Συναφών Επαγγελμάτων Ελλάδας, το Σάββατο 25 Ιουνίου 2016 με απόφαση της τακτικής συνεδρίασης του Δ.Σ., εξέφρασε τη βαθιά θλίψη της για τον πρόωρο θάνατο του συνάδελφου και συντρόφου μας Βάϊου Θανάση, επί 24 χρόνια μέλος του Δ.Σ. της Ομοσπονδίας, και τα θερμά της συλλυπητήρια στην οικογένεια και τους οικείους του.
Στην πολιτική του κηδεία που έγινε στις 26 Ιουνίου και την ταφή του στο χωριό του Βερδικούσα Ελασσόνας εκ μέρους της Ομοσπονδίας Οικοδόμων ο Πρόεδρός της, Γιάννης Τασιούλας, απεύθυνε τον ύστατο χαιρετισμό:
«Εκ μέρους της Ομοσπονδίας Οικοδόμων Ελλάδας εκφράζουμε τα θερμά συλλυπητήρια στην οικογένεια και τους οικείους του συντρόφου Θανάση.
Ο σύντροφος Θανάσης σφράγισε τη ζωή του με την επιλογή του να ενταχθεί από τα νεανικά του χρόνια στην υπόθεση του αγώνα για τα δίκαια και τα συμφέροντα της εργατικής τάξης και της φτωχολογιάς.
Σεμνός, ανιδιοτελής μαχητής μέχρι την τελευταία στιγμή της ζωής του δεν έκανε ούτε βήμα πίσω και με πίστη και αυταπάρνηση προσπάθησε και φάνηκε αντάξιος της εμπιστοσύνης που του έδειξαν οι συνάδελφοι οικοδόμοι, οι εργαζόμενοι στις κατασκευές αναδεικνύοντας τον, σε υπεύθυνες συνδικαλιστικές θέσεις.
Εκλέχτηκε για πρώτη φορά στην διοίκηση της Ομοσπονδίας Οικοδόμων το 1992 και χωρίς διακοπή μέχρι τις αρχές του 2016 συνέβαλε με όλες του τις δυνάμεις στην υπόθεση της ταξικής πάλης.
Η εκλογή του συνέπεσε σε μια περίοδο με μεγάλες αρνητικές εξελίξεις και ανατροπές για την εργατική τάξη τόσο στη χώρα μας όσο και διεθνώς. Σε μια περίοδο που ο κίνδυνος να περάσει η Ομοσπονδία των Οικοδόμων στα χέρια του ρεφορμισμού ήταν υπαρκτός. Μια περίοδο, που οδήγησε συνδικαλιστές που μέχρι τότε ήταν στην ηγεσία ταξικών συνδικάτων στη Λάρισα και σε όλη τη χώρα να τα διπλώσουν. Ο σύντροφος Θανάσης στάθηκε όρθιος. Συγκρούστηκε με τη γραμμή που οδηγούσε στο συμβιβασμό, την ενσωμάτωση στη γραμμή του κεφαλαίου και με ταξικό κριτήριο αντιπαρατέθηκε με συνδικαλιστές που πέρασαν στο στρατόπεδο του αντιπάλου.
Συνέβαλλε με τη στάση του στη θωράκιση του ταξικού προσανατολισμού της Ομοσπονδίας και την ανάπτυξη αγώνων με κριτήριο τα συμφέροντα και τις ανάγκες των οικοδόμων και συνολικά της εργατικής τάξης. Ήταν παρών στην οργάνωση όλων των αγώνων που έδωσε ο κλάδος.
Ανησυχούσε διαρκώς για την υλοποίηση των αποφάσεων, για την κατάσταση μέσα στους χώρους δουλειάς και το πώς καλύτερα θα σχεδιάζαμε την παρέμβασή μας.
Ήταν από τους συντρόφους που με τις παρεμβάσεις του στις συνεδριάσεις της Ομοσπονδίας είχε συμβολή στην ολοκληρωμένη εκτίμηση για το πώς κάθε φορά διαμορφωνόταν η κατάσταση στον κλάδο των κατασκευών. Κάθε φορά μετέφερε με σαφήνεια ποια ήταν τα αποτελέσματα, οι δυσκολίες, τα κενά και οι αδυναμίες που πρέπει να διορθωθούν.
Είχε αυξημένη ανησυχία για την καθοδήγηση και την βοήθεια προς τα νέα συνδικαλιστικά στελέχη και αυτό φανερώνει ότι ήταν απόλυτα πεισμένος ότι ο αγώνας που δίνουμε δεν είναι πρόσκαιρος και ευκαιριακός αλλά μακρύς και δύσκολος και απαιτεί να ριχτούν πολλές δυνάμεις, ιδιαίτερα η νεολαία στη μάχη.
Ο σύντροφος Θανάσης δεν συμβιβάστηκε ποτέ με τις δυσκολίες αλλά μαχητικά δρούσε για το ξεπέρασμα τους τροφοδοτώντας όλους εμάς με πείσμα, επιμονή και υπομονή.
Ακόμη και στην άνιση μάχη που έδινε με το πρόβλημα στην υγεία του, ποτέ δεν τον ακούσαμε να παραπονιέται, αντίθετα, μας εξέπληττε το θάρρος και η ψυχραιμία που το αντιμετώπιζε.
Σύντροφε Θανάση,
Το κενό που αφήνεις πίσω σου είναι μεγάλο. Σου υποσχόμαστε να παλέψουμε για να το καλύψουμε. Ξέρουμε ότι αυτό θα απαιτούσες και εσύ από εμάς.
Καλό ταξίδι σύντροφε Θανάση. Θα σε θυμόμαστε για πάντα».